قلم بی تاب است ...می خواهد بنویسد...!اما،اما از چه؟!
تمامی افکارم در هم میلولند،می توانم احساس خجالت را از افکار افکارم بخوانم!باز هم ناتوان شده اند...!
راستش همیشه همین گونه بوده ...وقتی میخواهم از بزرگی تو بنویسم اینگونه می شوند...خیلی کوچکتر از آنم که از تو بنویسم مولا...اما دلم می خواهد بنویسم از تو، از حال و هوای مکه در آن زمان، از حال و هوای آسمان ...اصلا می خواهم سفری را آغاز کنم...دل را به حال و هوای مکه گره میزنم و مشتاقانه کبوتر دل را به آنجا سوق میدهم ،به محل تولد مولایم...دل به دنبال مولا و من به دنبال دل...هنوز در نیمه ی راه هستم.فضایی نورانی شهر مکه را در آغوش گرفته...می توانی به وضوح صدای بال ملائکه را بشنوی...نوری عجیب نه تنها فضای مکه را بلکه تمام دنیا را فرا گرفته...وتو درجوار کعبه عطری را حس می کنی که در هیچ کجای دیگر احساسش نکرده ای...عطری آسمانی...ونوای ملایم سازی آسمانی.؛چه فضاییست اینجا...
خدایا...تمامی دنیا پر شده از عطر بهشت...مگر اینجا چه خبر است...فاطمه بنت اسد خسته و پریشان در کنار کعبه راه میرود... صدای ملائک را میشنوم اما نامفهوم...این را میدانم که فاطمه باردار است و میدانم که ملائکه از او شخص بزرگ دیگری سخن می گوییند...
فاطمه مدد می خواهد .
دیوار کعبه شکافته می شود...!!!
همه دیدند ...
فاطمه داخل کعبه شد...!!!! ملائکه بی تابی می کنند.درون کعبه چه می گذرد...؟!
سه روز گذشت...و باز همان ساز همان عطر همان فضای بهشتی...
دیوار کعبه باز میشود...!!!!!!!!
فاطمه آهسته بیرون می آید اینبار تنها نیست!نوزادی در آغوش دارد که گویی تمام روشنی های جهان را در او خلاصه کرده اند،زمزمه ها قطع می شوند سازها ملایم ترمی شوند ...ونوزاد با صدایی ملکوتی کلام خدا را زمزمه می کندو تومی شنوی که ندایی ازآسمان می آید :اهل زمین علی مبارکتان باشد،خوشا به حالتان.
وتو به دنیا آمدی مولاوتمام صفات خوب بهشتی را نیز با خودت آوردی.
علی(ع)تو لطف خداوند مهربان به اهل زمین بودی.تو برکت جهانیان بودی...و زمینیان!...چه راحت دل بزرگت را رنجاندندو چه راحت سختی بی تو بودن را به جان خریدندو تو چه دلگیر زمزمه کردی:فزت و رب الکعبه.
میلاد رحمت خدا، علی(ع)بر اهل زمین مبارک.
|
|
